Jak wskazują statystyki Światowej Organizacji Zdrowia ponad miliard ludzi na świecie ma jakąś formę niepełnosprawności. Ograniczenie sprawności fizycznej czy psychicznej następuje w wyniku chorób i urazów. Każdy z nas jest na to narażony jednak nie zawsze stosunek społeczeństwa do osób z niepełnosprawnościami jest przychylny i empatyczny. Można też zauważyć jak ten stosunek zmieniał się przez wieki, zmieniało się też nawet nazewnictwo. Dzisiaj już nikt nie powie inwalida czy kaleka, a wiele słów na określenie osób z dysfunkcjami jest wręcz obraźliwa. W ostatnim wieku wprowadzono niezwykle dużo tych pozytywnych zmian w pomoc osobom z niepełnosprawnościami. Jednak mimo wielu prób systemowego rozwiązania problemów tej grupy osób wciąż brakowało systemowych rozwiązań odnośnie kwalifikacji rodzajów niepełnosprawności.
Dopiero rezolucja Światowego Zgromadzenie Zdrowia (1976 r.) zakończona w 2001 r. przyjęciem ostatecznej wersji nowej Klasyfikacji pod nazwą: Międzynarodowa Klasyfikacja Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF – ang. International Classification of Functioning, Disability and Health) zmieniła niekorzystny stan rzeczy. Jest ona składnikiem komplementarnych względem siebie klasyfikacji dotyczących zdrowia i czynników z nim związanych, zaakceptowanych przez WHO i polecanych do stosowania we wszystkich krajach świata. ICF nie jest klasyfikacją ludzi, natomiast jest klasyfikacją cech charakterystycznych stanu zdrowia człowieka. K
O ile w opisach rodzajów i stopni niepełnosprawności zwraca się uwagę na deficyty i niedomagania osób dotkniętych tymi przypadłościami to w diagnozie psychologicznej, zawodowej i społecznej podkreśla się zasoby, a nie deficyty. Diagnoza funkcjonalna zalecana w Międzynarodowej Klasyfikacja Funkcjonowania Niepełnosprawności i Zdrowia ICFkoncentruje się na „składnikach zdrowia, a nie skutkach choroby. Warto zapoznać się z klasyfikacją ICF, która składa się z dwóch części, a każda z nich z dwóch podtypów:
- Funkcjonowanie i niepełnosprawność
a) Funkcje i struktury ciała
b) Aktywność i uczestniczenie
2.Czynniki kontekstowe
c) Czynniki środowiskowed) Czynniki osobowe
Bogactwo opisu jakie daje stosowanie kategorii ICF stawarza nową jakość w sztywnym, odhumanizowanym patrzeniu na osoby z niepełnosprawnościami tak, jakby były one tylko przypadkami chorobowymi. Takie podejście otwiera również nowe możliwości aktywizacji społecznej, zawodowej i rehabilitacji tej grupie osób. Warto, aby z klasyfikacją ICF zapoznał się każdy.
Oficjalna Klasyfikacja ICF do pobrania (źródło Centrum e-Zdrowia)
